Volg 25GL 1

Docent Sicco

Wie de positie-tracker van de Gulden Leeuw nauwgezet in de gaten houdt, en veel ouders doen dat, heeft vorige week bovenstaande route gezien. Wat is hier gebeurd?

Na een paar dagen in de oversteek, op 800 mijl verwijderd van het dichtstbijzijnde land, roept onze lookout – de trainee die op de brug wacht houdt – dat er op 90 graden bakboord een noodsignaal is gezien. Of preciezer: dat ze denken een zogenaamde ‘flare’ hebben gespot, een lichtkogel die schepen in nood afvuren.

Hoewel de waarneming niet helemaal 100% zeker is, nemen we geen risico. Het is een zeemansplicht om te allen tijde te reageren op noodsignalen. Dus we registreren direct onze positie en we roepen ALL HANDS ON DECK. Slaperige hoofden verschijnen aan dek; trainees, docenten en crew strijken in recordtijd de zes zeilen die we hebben staan. Iedereen beseft dat het er nu echt om gaat.

Gespannen turen we de nacht in terwijl de Gulden Leeuw op de motor terugvaart naar het punt waar we het signaal dachten te zien. Daar slaan we haaks uit naar stuurboord, langzaam varend in de hoop een volgend teken te krijgen.

Maar er gebeurt niets meer. Zo’n anderhalf uur houden we koers en speuren we de omgeving af. Was het dan toch geen flare? Was het een vallende ster met weerspiegeling in het water? Of zelfs een komeet? Ook op de radar zagen we niets immers…

We geven het op en zetten weer zeil. We hebben onze plicht gedaan. En snappen nu nóg beter waarom we zo getraind hebben op het hijsen en strijken van zeilen. Zelfs in het pikkedonker.

14-11-2025, Benthe

Om 08:00 moesten we klaar staan om te gaan. We liepen eerst naar de plek waar de bus ons kwam halen, we gingen onderweg naar het surfen. De buschauffeur was ook een soort gids dus hij vertelde ons onderweg heel veel dingen over het eiland.

We kwamen aan bij de surfplek, het zand op het strand was zwart omdat het een vulkanisch eiland is. De golven waren echt super goed en best hoog. De plek was heel mooi waar we surften, er waren allemaal beboste bergen om ons heen.

Na het surfen gingen we ‘sightseeën’ we kwamen langs hele mooie plekken, zoals: een soort stenenstrand met een grote rots en met lichtblauw water.

Na het ‘sightseeën’ gingen we naar Funchal de grote stad op Madeira. We kregen daar 45 minuten vrije tijd.

Groetjes Benthe.

docent Sicco

Op Madeira met Alfamannetjes

Onze onverwachte stop op Madeira is een feest. Hoewel we in de lelijkste der lelijke containerhavens terechtkomen - het lot van grote schepen als de Gulden Leeuw - genieten we van de vaste grond onder onze voeten. De crew werkt hard aan de reparatie van zeilen en voor de trainees schorten we het schoolprogramma even op en storten ons op een intensief walprogramma.

Op dag 1 acclimatiseren we nog met een ochtend zelfstudie en krijgt iedereen de middag vrijaf. Te voet wordt de omgeving verkend en de lokale supermarkt gestript van alle producten met een suikergehalte van boven de 50%. ’s Avonds verzamelen groepjes zich in de restaurants om zelf te eten. Om 20:00 uur stipt weer aan boord. Al is het concept van stipt nog niet voor iedereen duidelijk.

Dag 2 staat eigenlijk in het teken van Ruì, de Portugese bus driver annex tour guide. Vanaf 8.15 uur ’s ochtends tot 18:30 ’s avonds zijn we met zijn bus op pad en worden we non stop overspoeld met facts & figures over Maderia. We weten nu precies hoeveel ton tonijn, papaya’s en laurier het land exporteert. Hoe lang de bananenboom bloeit, welk percentage van het bbp met toerisme wordt verdiend en aan welke gebouwen en instanties de lokale oppergod Christiano Ronaldo zijn naam heeft geleend. Het is zo’n bescheiden jongen.

Hoogtepunt van de dag is onbetwist de surfles in kustplaatsje op de noordkust. Hier worden we opgewacht door een groep half in wetsuit gestoken alfamannetjes: onze instructeurs voor de ochtend. We surfen, klooien, peddelen en vallen ons een ongeluk. Vermoeid en plakkerig van het zeezout geven we ons weer over aan de rijdende encyclopedie van Ruì die ons nog een aantal highlights en viewpoints laat zien. Na een korte stop in hoofdstad Funchal bereiden we ons aan boord voor op de laatste stap van de dag: Crossing the line, Masterskip style.

Hoewel iedereen doodmoe is, zetten we samen toch door. De komende weken zijn we met de oversteek bezig en dit ritueel helpt ons om elkaar nóg beter te leren kennen. Op het einde van de betonnen pier, in de beschutting van de zeewering, creëren we met waxinelichtjes een serene sfeer die door iedereen wordt overgenomen. Niet eerder hebben we zo’n concentratie en stilte in de groep gevoeld. Er is respect voor dappere ‘crossings’; er hangt liefde en aandacht in de lucht. Met een traan in het oog en de armen om elkaar geslagen wandelen we terug naar het schip.

Dag 3 is overzichtelijker. Geen bus, geen entertainment, geen supermarkten: we gaan hiken. We besluiten te voet de oostkant van het eiland te verkennen alwaar we na een uur lopen op een populaire track terechtkomen. We trotseren eindeloze trappen, glibberige paadjes, keiharde wind en horizontale regen. Maar de beloning is ernaar: majestueuze kliffen, woest brekende golven en eindeloze vergezichten. Na 24.000 stappen zijn we weer terug en doet menigeen een poging om onder de modderlagen weer hagelwitte sneakers tevoorschijn te poetsen. ’s Avonds om 22.00 uur gooien we los. De oversteek gaat beginnen!

12 november 2025 - docent Sicco

Lazy pancakes

Het slingert en stampt aan boord. We hebben de koers verlegd naar Madeira en maken gebruik van een tijdelijke windstilte om er rechtstreeks heen te motoren. Niet leuk, wel snel.

Het is Lazy Day. De trainees lopen geen wachten. Het happy hour schoonmaakuur is gehalveerd. En er is geen zelfstudie. Een soort zondag, maar dan op woensdag. Vandaag bepalen de trainees wat we eten en (min of meer) wanneer. Mede omdat Liza jarig is wordt er extra feestelijk gekookt. ’s Ochtends hebben we smoothies, brownies bij de koffie, lunch met tosti’s en ’s avonds pasta pesto met pannenkoeken na. Een eenvoudig menu zou je zeggen. Maar op een slingerend schip voor 60 man koken is sowieso tricky. De beslagkom zeilt tot twee keer toe horizontaal door de kombuis. Dus het worden kleinere pancakes. Zo gaat dat.

Terwijl het feest in de galley onverminderd doorgaat, lopen we ’s avonds aan de zuidoostkant Madeira binnen. Achter het eiland bliksemt het, maar de lichtjes van de stadjes op de zuidhellingen pinkelen ons tegemoet. Het is hier verplicht om met begeleiding naar binnen te varen, dus twee mijl voor de wal wordt er een loods aan boord gezet. Om 0.00 uur liggen we voor de kant en zetten we de klok een uur terug. We zijn al 1 tijdzone naar het westen opgeschoten. Morgen gaan we met onze zeebenen de wal op. Lekker.

Sicco - docent a/b Gulden Leeuw (25GL1)

31 oktober 2025 - Sicco

We zijn er! Al een paar dagen aan boord, maar nog aan de kade in A Coruna. Een dikke depressie langs de Portugese kust voorkomt dat we kunnen vetrekken. Kapitein Tsjerk legde gisteren aan de hand van wind- en weerkaarten uit wanneer het zogenaamde weergaatje ontstaat, ons window of opportunity. Zoals het nu staat, draait de wind zaterdag naar het noordenwesten en kunnen we rustig vertrekken (in plaats van tegen windkracht 7 inbeuken).

Onze reis hierheen was zoals je verwachtte van een trip met 45 man: er raakte her en der een paspoort kwijt, een ticket-swap was niet doorgekomen en een grote tas met onderdelen voor het schip bleef steken in het bagagedoolhof van Schiphol. We hebben veel geleerd over de afdelingen Lost & Found in Spanje…

De eerste dagen aan de kade zijn overdonderend op een leuke manier: de nautische bemanning heeft er na tien dagen wachten duidelijk zin in: we krijgen een stortvloed van informatie over safety, watches, gangways en galleys over ons heen. Doodmoe zoekt iedereen een bunk in de dorm. Want ja: de voertaal aan boord is Engels, uit respect voor de internationale bemanningsleden.

Gisteren gingen we de wal op. Met het verrassend uitgebreide aquarium van A Coruna als bestemming. Wat een krankzinnige creaties leven er onder water! Ook leerzaam: als je tegen zeehonden blaft, komen ze naar je toe.

Terug onderweg nog even een buurtsuper geplunderd, de arme eigenaar totaal overvallen door 38 rode hoodies. Zijn vrolijkheid kwam waarschijnlijk pas ’s avonds toen ‘ie de kassa opmaakte.

Inmiddels zijn we aardig in het ritme. De tweede echte schooldag zit er nu op. Tweederde van de trainees heeft vandaag 6 uur aan zelfstudie besteed. De anderen werkten met de crew aan ship duties. Klussen die ze allemaal vrijwel nog nooit hebben gedaan: tientallen roestige shackles schoonmaken, de spanners van het staande want servicen en nieuwe klimharnassen labelen.

Hoewel we nog steeds aan de wal liggen, leven we 100% aan boord. Langzaam vormen we de mini maatschappij die we morgen losknippen van de kade. Vanmiddag hebben de trainees zelf twaalf boordregels opgesteld. Het zogenaamde muurtje bouwen. Zó gaan we met elkaar om de komende weken. We zijn er klaar voor.

Sicco - docent a/b Gulden Leeuw (25GL1)